Ik schaamde me voor de buitenwereld

Armoede is topsport
Huurachterstand, de zorgtoeslag gebruiken om de belangrijkste achterstallige rekeningen te betalen, post niet meer openmaken, deurwaarders aan de deur. Joey en zijn gezin hebben het allemaal meegemaakt. Het zorgde voor vreselijk veel stress, slecht slapen, gezondheidsproblemen en een sociaal isolement. Want ze gingen nergens meer heen en er kwam niemand meer bij ze thuis. En er was nog wel net een dochtertje geboren! Wat een fijne tijd had moeten zijn, werd een periode met enorme zorgen. Joey vat het zo samen: “Armoede is topsport”. Maar achter deze drie kleine woordjes gaat een wereld van ellende schuil. Want bij topsport werk je ergens naartoe en weet je waarom je zo afziet.

Schaamte
Wanneer besluit je dat het genoeg is geweest? Dat je er niet meer zelf uitkomt? En waarom wachten mensen met geldproblemen zo lang (gemiddeld maar liefst vijf jaar) voordat ze hulp vragen? Joey: “Ik ben koppig van aard. Eigenwijs. Ik vond dat ik geen hulp nodig had. Ik kon het wel allemaal zelf. Maar ondertussen tast het je eigenwaarde aan. Je wilt een voorbeeld zijn voor je kinderen. En dan in één keer ben je niet zoveel meer. Denk je. Ik schaamde me voor de buitenwereld. Niemand wist ervan. Mijn zelfvertrouwen was uiteindelijk nul. Toen we € 6000 schuld hadden en twee maanden huurachterstand, heb ik het sociaal wijkteam van de gemeente gebeld. Want ik dacht: wonen we hier binnenkort nog wel? Straks worden we uit ons huis gezet. Ik heb de telefoon gepakt en gezegd: ik kan het niet meer. Ik weet niet meer hoe ik hier uit moet komen”.

Niet meer alleen
Toen Joey hulp had gezocht, gebeurde er meteen van alles. Al de volgende dag kon hij langs komen met zijn spullen. Het balletje ging rollen. Joey: “Ik had helemaal geen geld meer. Het was echt op. Maar de kleine was net geboren. Toen hadden ze een speciaal potje voor noodgevallen. Ik kreeg vijftig euro mee en daar mocht ik luiers en eten voor kopen. Ze hebben ons echt goed geholpen. Ons niet één moment laten stikken of het gevoel gegeven dat het niet meer goed zou komen. Heel fijn. Dan voel je dat je niet meer alleen bent.” Joey kwam vervolgens in een traject van schuldsanering bij de Kredietbank. Dat gaf rust. De huur werd weer betaald, er kwam een afbetalingsregeling en er ontstond weer overzicht.

Sterk uit de armoede
Het traject bij de Kredietbank duurde drie jaar. Joey kreeg hulp bij het op orde houden van zijn financiën. Wat hij toen leerde, is ondertussen een automatisme geworden. Er waren ook andere vormen van ondersteuning, zoals de Speelgoedbank en de Stichting Jarige Job. Joey en zijn vrouw hebben deze hulp als heel waardevol ervaren. Ze hadden al zoveel ‘nee’ moeten zeggen tegen hun kinderen. Ondertussen ging het weer bergopwaarts. De gezondheid verbeterde en er kwamen weer sociale contacten. Joey volgde een opleiding tot ervaringsdeskundige. Hij gaat aan de slag als ervaringswerker. Zo kan hij helpen bij het tijdig signaleren van geldproblemen, om te voorkomen dat
mensen in de schulden raken. Zijn opleiding heet ‘Sterk uit de armoede’. Joey is daar het levende bewijs van! 

Joey vertelt zijn verhaal ook in een filmpje. Deze film en meer informatie vind je op de pagina 'Geldzorgen? Kom in actie!